تای چی tai chi
تای چی از هیچ زاده شده اون مبدا حرکت و سرچشمه وجود . جینگ و جیان وقتی این دو در هم آمیزند جدا ناپذیرند بگذار احساس تو بر عقل تو حاکم شود آنوقت میبینی که طبیعت است که به تو آموزش میدهد
و شما می توانید همه چیز از طبیعت یاد بگیرد
ای چی چوان یا تای جی چوان (به انگلیسی: Tai Chi Chuan یا Tai ji Quan) (با معنی لغوی نهایت برتر) یکی از سیستمهای نرم و درونیِ هنر رزمی ووشو یا کونگفوی چینی میباشد.
این هنر رزمی، یکی از زیباترین و محبوبترین هنرهای رزمی در چین و کل جهان است و برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی انجام میشود. این هنر که با نگرش عمیق فلسفی شکل گرفته با کمک ایجاد چرخش انرژی در انسان و تخلیه انرژی درونی یعنی انرژی "چی" یا انرژی بایو الکترومغناطیس درون بدن انسان، یکی از قدرتمند ترین سبکهای رزمی در جهان میباشد. در این هنر عضلات نقش زیادی ایفا نمیکنند ویک تای چی کار سعی در رها کردن کل بدن دارد تا این انرژی بتواند در بدن جاری شود و در موقع مناسب بتوان از آن برای دفاع یاحمله استفاده کرد. تای چی چوان روش مشت زنی یا هنر رزمی است که بر اساس مفاهیم فلسفی آن سعی در به تعادل رساندن همه چیز دارد که در حقیقت نماد یین و یانگ محصول این فرایند است. " تای چی" در فلسفه تائو به معنای فرآیندی است که "ووچی" را به "یین و یانگ" تبدیل میکند و تای چی چوان هنر رزمی است که بر اساس این مفهوم عمیق و فلسفی بنا شدهاست. اساتید تائو صدها سال پیش با معرفی تای چی در حقیقت هنر رزمی را معرفی نمودند که هماهنگ با ریتمهای طبیعت و قوانین حاکم بر طبیعت باشد تا در سطوح بالا نیز منتهی به ادراک طبیعت گردد. تای چی ابتدا بدن را متعادل میسازد , سپس انرژی درونی انسان , ذهن , تنفس عواطف , طبیعت و روح را متعادل میسازد.
هنر رزمی تای چی چوان بر اساس ۱۳ الگوی اصلی شکل گرفته که این ۱۳ الگو عناصر شکل دهنده طبیعت و عناصر اولیه جهان هستند که اساتید کهن این رشته با مطالعه عمیق روی خواص این عناصر کاربردی رزمی یافتند که با طبیعت هماهنگ باشد.
از این ۱۳ الگو، ۸ الگو مربوط به ۸ نوع جین، یا هشت نوع ضربه و دفاع مختلف با تخلیه انرژی درونی میباشد که از تئوری هشت سه خطی ئی چینگ الهام گرفته شدهاست و ۵ الگوی دیگر آن مربوط به ۵ نوع حرکت استراتژیک در تای چی میباشد که از تئوری ۵ عنصر الهام گرفته شدهاست. به همین دلیل میگویند تای چی باعت هماهنگی انسان با طبیعت میشود که در فلسفه وجودی انسان نیز این امر قرار دارد. اما امروزه به دلیل خواص بسیار زیاد این رشته و تاثیراتی که در تنظیم میدان انرژی و به دنبال آن تقویت جسم و روح دارد به عنوان هنر سلامت زیستن در سطح جهان مطرح است. تای چی به عنوان هنری زیبا با تاکید بر جنبه هنریِ آن در تمام سنین و شرایط تمرین میشود و امروزه کاربرد رزمی آن استفاده کمتری دارد. تای چی چوان دارای ۵ سبک رزمی میباشند که عبارتند از: یانگ ؛ چن ؛ وو ؛ سان ؛ هاو در مورد بخش رزمی تای چی، قابل ذکر است که این هنر بخشهای رزمی مختلفی دارد که عبارتند از:
- دوی لین: به مبارزات نمایشی دو یا چند نفره میگویند که به صورت قرار دادی و از پیش تعیین شده اجرا میشود و نفرات فقط تکنیکهای رزمی دفاع و حمله را روی یکدیگر نمایش میدهند.
- چین نا: به این روش به اصطلاح دفاع شخصی نیز گفته میشود که با استفاده از تکینیکهای رزمی هر سبکی طراحی میشود که شامل تکنیکهای قفل مفصل و شناخت نقاط حساس بدن میباشد. این نوع مبارزه به دلیل خطر ناک بودن اجرای آن در مراکز آموزشی صرفا به صورت تمرینی کار میشود.
-تویی شو: تویی شو در لغت به معنای دفاع مانند آب میباشد، بخش مبارزات حسی و درونی تای چی است که مبتنی بر استفاده از انرژی چی میباشد، در این مبارزات حریفان دائماٌ در حال شناخت یکدیگر هستند به همین دلیل به آن هنر شناخت حریف هم میگویند که این هنر موجب تجربیاتی در شناخت میشود که در تمام زندگی قابل استفادهاست. این نوع مبارزه با استفاده از حس و انرژی درونی صورت میگیرد و مانند شنیدن و پاسخ دادن، دو مبارزه دائماً در حال تمرکز بر نیروی درونی یکدیگرندو زمانی که یکی از حریفان اعمال نیرو میکند. طرف مقابل به اصطلاح در حال شنیدن و هدایت نیروی حریف است و زمانی که نیروی حریف اعمال شد طرف دیگر به پاسخ دادن و یا اعمال نیرو میپردازد. تا جائیکه یکی از حریفان از موقعیت استفاده کرده و تعادل نفر مقابل را بر هم بزند. این نوع مبارزه به دلیل این که افراد به صورت حسی در حال سنجش نیروی یکدیگرند، شم مبارزاتی را بالا برده و باعث تقویت نیروی درونی میشود. برخی معتقدند، تویی شو ریشه و منشا پیدایش ورزش جودو میباشد. تویی شو کاملاً تحت قوانین بین المللی انجام میپذیرد و بدون خطر و آسیب دیدگی است و در حال حاضر مسابقات تویی شو در سطوح مختلف برگزار میشود که موسسه ورزشی ووشو و مطالعات انرژی درونی ایران به صورت فعال در این مسابقات شرکت میکند ؛ اولین مدالهای جهانی تویی شو در تاریخ ورزش ایران نیز متعلق به استاد حامد کاتوزی مدیراین موسسه میباشد. تمرینات تویی شو نیز مانند دیگر سبکهای رزمی فرمهایی دارد که به صورت دو نفره اجرا میشود و کمک به ایجاد مهارت در شناخت حریف و حفظ مرکز ثقل خود میکند و حریفان چرخش انرژی و تبادل آن را نیز تجربه میکنند
The term "t'ai chi ch'uan" translates as "supreme ultimate fist", "boundless fist", or "great extremes boxing". The chi in this instance is the Wade-Gilestransliteration of the Pinyin jí, and is distinct from qìch'i, "life energy"). The concept of the taijiwuji ("without ultimate"), appears in both Taoist and ConfucianChinese philosophy, where it represents the fusion or mother[2] of Yin and Yang into a single ultimate, represented by the taijitu symbol 
.
T'ai chi ch'uan theory and practice evolved in agreement with many
Chinese philosophical principles, including those of Taoism and
Confucianism. ( ("supreme ultimate"), in contrast with
T'ai chi ch'uan training involves five elements, taoluneigong & qigong (breathing, movement and awareness exercises and meditation), tuishou (response drills) and sanshou (self defence techniques). While t'ai chi ch'uan is typified by some for its slow movements, many t'ai chi styles (including the three most popular - Yang, Wu, and Chen) - have secondary forms of a faster pace. Some traditional schools of t'ai chi teach partner exercises known as tuishou ("pushing hands"), and martial applications of the taolu's (forms') postures. (solo hand and weapons routines/forms),
In China, t'ai chi ch'uan is categorized under the Wudang grouping of Chinese martial arts[3] — that is, the arts applied with internal power.[4] Although the Wudang name falsely suggests these arts originated at the so-called Wudang Mountain, it is simply used to distinguish the skills, theories and applications of neijiaShaolin grouping, waijia ("hard" or "external") martial art styles.[5] ("internal arts") from those of the
Since the first widespread promotion of t'ai chi ch'uan's health benefits by Yang Shaohou, Yang Chengfu, Wu Chien-ch'uan, and Sun Lutang in the early 20th century,[6] it has developed a worldwide following among people with little or no interest in martial training, for its benefit to health and health maintenance.[7] Medical studies of t'ai chi support its effectiveness as an alternative exercise and a form of martial arts therapy.
It is purported that focusing the mind solely on the movements of the form helps to bring about a state of mental calm and clarity. Besides general health benefits and stress management attributed to t'ai chi ch'uan training, aspects of traditional Chinese medicine[8] are taught to advanced t'ai chi ch'uan students in some traditional schools.
Some other forms of martial arts require students to wear a uniform during practice. In general, t'ai chi ch'uan schools do not require a uniform, but both traditional and modern teachers often advocate loose, comfortable clothing and flat-soled shoes.[9][10]
The physical techniques of t'ai chi ch'uan are described in the "Tai chi classics", a set of writings by traditional masters, as being characterized by the use of leverage through the joints based on coordination and relaxation, rather than muscular tension, in order to neutralize, yield, or initiate attacks. The slow, repetitive work involved in the process of learning how that leverage is generated gently and measurably increases, opens the internal circulation (breath, body heat, blood, lymph, peristalsis, etc.)